Αρχαία Ελληνικά Β΄ Γυμνασίου (Μύθων και Λόγων Στέφανος)

Μεταφράσεις Ενοτήτων 1,2, 3

Ενότητα 1

Ἀρχίδαμος Λακεδαιμονίων βασιλεὺς διεβίβαζε τὸν λαὸν διὰ στενοχώρου καὶ ἀνύδρου ὁδοῦ.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Βουλόμενος δὲ παραμυθεῖσθαι τοὺς ἄνδρας, ἐπῆλθε λάθρᾳ τοῖς πολεμίοις, οὓς ῥᾳδίως διέφθειρεν (οὐ γὰρ ἦσαν παρεσκευασμένοι), καὶ λείαν πολλὴν ἐλάβετο.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Εἶτα ὁρῶν τοὺς στρατιώτας εὐφραινομένους ἐπὶ τῇ νίκῃ καὶ ᾅδοντας παιᾶνας, ἠρώτησεν, ὁπότε οἴονται καὶ διὰ ποίων ἔργων κατεπράχθη τὸ ἀνδραγάθημα.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ἀπεκρίναντο δὲ αὐτῷ οἱ μὲν ”ἡνίκα προσεβάλλομεν”, οἱ δὲ ”ἡνίκα ἐτοξεύομεν”, αὐτὸς δὲ ”οὐδαμῶς”, ἔφη, ”ἐκ τούτων δοκεῖ μοι τὸ κατόρθωμα κατορθοῦσθαι, ἀλλὰ τότε, ὁπότε τὴν στενόχωρον καὶ ἄνυδρον ἐπορευόμεθα· τὸ γὰρ βούλεσθαι πονεῖν πάντων κρατεῖ”.

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ενότητα 2

Ἀλώπηξ κυνηγοὺς ἔφευγεν, ὡς δ’ ἐθεάσατό τινα δρυτόμον, τοῦτον ἱκετεύει κατακρύπτειν αὐτήν. Ὁ δὲ αὐτῇ παραινεῖ εἰς τὴν ἑαυτοῦ καλύβην κρύπτεσθαι. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ παρεγένοντο οἱ κυνηγοὶ πυνθανόμενοι εἰ εἶδεν ἀλώπεκα τῇδε παριοῦσαν. Ὁ δὲ δρυτόμος τῇ μὲν φωνῇ ἠρνεῖτο εἰδέναι, τῇ δὲ χειρὶ νεύων ἐσήμαινεν ὅπου κατεκρύπτετο. Οἱ δὲ οὐχ οἷς ἔνευε προσεῖχον τὸν νοῦν, οἷς δ’ ἔλεγε ἐπίστευσαν.Οὕτω δὴ ἀπῆλθον.

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Οὕτω δὴ ἀπῆλθον. Ὡς δ’ ἀπηλλάγησαν, ἡ ἀλώπηξ ἀπροσφωνητὶ ἐπορεύετο· ἐπεὶ δ’ αὐτὴν ὁ δρυτόμος ἐμέμφετο, ὅτι διασωθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ οὐδὲ διὰ φωνῆς αὐτῷ ἐμαρτύρησεν, ἔφη ἡ ἀλώπηξ «ἀλλ’ ἔγωγε ηὐχαρίστησα ἄν σοι, εἰ τοῖς λόγοις ὅμοια τὰ ἔργα τῆς χειρὸς εἶχες».

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόττει πρὸς τοὺς χρηστὰ μὲν ἐπαγγελλομένους, δι’ ἔργων δὲ φαῦλα δρῶντας.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ενότητα 3

Μίδας ὁ Γορδίου, Φρυγῶν βασιλεύς, σοφὸς ἐλέγετο. Σιληνὸς δέ ποτε παρ’ αὐτῷ ἐξενίζετο, μάλιστα δὲ τῷ οἴνῳ ηὐφραίνετο ἦν γὰρ ἄριστος. Ἡμέρᾳ οὖν δεκάτῃ ὁ Σιληνὸς Μίδαν ἤγαγεν πρὸς Διόνυσον, τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην, ἵνα καὶ ἐκεῖνος γεύσηται τοῦ ἀρίστου οἴνου.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Διόνυσος δὲ ὑπερήδετο καὶ ἐπηγγέλλετο τῷ Μίδᾳ εὐχήν, ἣν ἂν βούληται, ἐκτελέσειν. Ὁ δὲ ηὔχετο πᾶν, οὗ ἂν ἅπτηται, χρυσὸν γίγνεσθαι. Καὶ ἐκ τούτου οὕτως ἐγίγνετο.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Μίδας δὲ ὑπερβαλλόντως ἐπλούτει, τροφῆς δὲ γεύεσθαι οὐκ ἐδύνατο. Ἄρτος γὰρ καὶ ὀπῶραι καὶ ὕδωρ καὶ ἄλφιτα, πάντα χρυσὸς ἐγίγνοντο. Ὡς δὲ Μίδας λιμῷ τε καὶ δίψῃ ὑπερφυῶς ἐτρύχετο, ἑαυτὸν ὡς ἄσοφον ἐμέμφετο.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Διόνυσος δὲ ὁρῶν τὸ πάθος ἐκέλευσεν αὐτὸν πρὸς Πακτωλόν, τῆς Φρυγίας ποταμὸν μέγιστον ἐλθεῖν καὶ τοῦ ῥεύματος ἅπτεσθαι. Ὡς δ’ ἥψατο ὁ Μίδας τοῦ ὕδατος, ἡ δύναμις εἰς τὸν ποταμὸν ἀνεχώρησε, καὶ ἐκ τούτου ὁ Πακτωλὸς ψάμμον χρυσῆν φέρει.

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________