Εκπαίδευση

Α. Ρόλος της Παιδείας

Ø  Να ηθικοποιήσει, να μεταλαμπαδεύσει αξίες, να καλλιεργήσει το σεβασμό, την υπευθυνότητα και τη συνέπεια.

Ø  Να γαλουχήσει τους νέους με το ανθρωπιστικό ιδεώδες, ώστε μέτρο και κέντρο της δράσης τους να είναι ο άνθρωπος.

Ø  Να βοηθήσει το νέο στην πορεία της αυτογνωσίας του, αν τον προσανατολίσει σχετικά με τις δεξιότητες , τις ικανότητες και τις δυνάμεις του και μέσω αυτής της διαδικασίας να τον προσανατολίσει επαγγελματικά.

Ø  Να ανυψώσει και να καταξιώσει την προσωπικότητα του νέου, να τον απελευθερώσει πνευματικά και ηθικά, να δημιουργήσει ανθρώπους ολοκληρωμένους, ελεύθερους, με πρωτοβουλία, δημιουργικότητα, χαρά για τη ζωή.

Ø  Να εξοπλίσει το νέο με κατάλληλο δυναμικό, ώστε να είναι κύριος του εαυτού του, υποκείμενο και όχι αντικείμενο της ιστορικής πορείας.

Ø  Να κοινωνικοποιήσει, να διδάξει στο νέο να σέβεται τους κανόνες που ρυθμίζουν τις κοινωνικές σχέσεις, ώστε να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο αρμονικά, να καλλιεργήσει τις κοινωνικές αρετές (συνεργασία, άμιλλα, αλληλεγγύη, ομόνοια).

Ø  Να πολιτικοποιήσει, να διαμορφώσει δημοκρατικές συνειδήσεις, να εθίσει το νέο στο διάλογο και στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Ø  Να εξοικειώσει το νέο με την παράδοση, να συμβάλει στη διαμόρφωση εθνικής συνείδησης χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις. Αντίθετα να γίνει κατανοητό πως η ευημερία της ανθρωπότητας θεμελιώνεται στην ειρήνη και στην αρμονική συνεργασία των λαών.

Ø  Να εξοικειώνει τη νεολαία με τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Ø  Να καλλιεργήσει την αισθητική των παιδιών, να τα φέρει σε επαφή με τις τέχνες.

Ø  Να βοηθήσει τον νέο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.

Β. Προβλήματα του σχολείου

v  Προωθείται η στείρα απομνημόνευση γνώσεων, επιδιώκεται η μηχανιστική αποστήθιση, με αποτέλεσμα να μην ακονίζεται η κριτική ικανότητα των μαθητών, οι οποίοι γίνονται παθητικοί δέκτες της γνώσης.

v  Επικρατεί μηχανοποίηση, δεν καλλιεργείται η πρωτοβουλία, δεν ενισχύεται το κριτικό πνεύμα, η αμφισβήτηση και η ερευνητική διάθεση των μαθητών, δεν υπάρχει αυθορμητισμός.

v  Το σχολείο από χώρος δημιουργίας και χαράς έχει μετατραπεί σε εξεταστικό κέντρο, η αγωνία για τη μάθηση αντικαθίσταται από το άγχος για την επιτυχία στις εξετάσεις. (ανταγωνιστικό κλίμα και βαθμοθηρία.)

v  Υπάρχει αποσπασματικότητα στην παρεχόμενη γνώση, δεν καλύπτονται οι επιστημονικοί τομείς σφαιρικά, με αποτέλεσμα οι μαθητές να αγνοούν και να μένουν στην ημιμάθεια.

v  Το εκπαιδευτικό σύστημα παρουσιάζει αδυναμία να παρακολουθήσει τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις< αναχρονιστικά προγράμματα σπουδών.

v  Έχει επικρατήσει και στο σχολείο ο τεχνοκρατικός χαρακτήρας, έχει χαθεί ο ανθρωπιστικός προσανατολισμός και δεν υπάρχει εξοικείωση με τα έργα του πολιτισμού και της τέχνης.

v  Δεν υπάρχει ομαλή επικοινωνία μεταξύ του δασκάλου και του μαθητή

v  Παρά τη νομοθετική κατοχύρωση της δωρεάν παιδείας, δε δίνονται ίσες ευκαιρίες μόρφωσης στους νέους (χάσμα ανάμεσα στους οικονομικά εύπορους και στους οικονομικά ασθενείς, ανάμεσα στους κατοίκους των αστικών κέντρων και σε εκείνους της περιφέρειας).

Γ. Τρόποι αντιμετώπισης προβλημάτων

v  Σχολείο δημοκρατικό το οποίο θα λειτουργεί ελεύθερα, αξιοκρατικά και θα δίνει πραγματικά ίσες ευκαιρίες σε όλους.

v  Ανθρωπιστικός προσανατολισμός, επανατοποθέτηση του ανθρώπου στο κέντρο της μαθησιακής και διδακτικής διαδικασίας.

v  Να διαχωριστεί το σχολείο από τη διαδικασία εισαγωγής στα ανώτερα ιδρύματα, έτσι ώστε λειτουργώντας αυτόνομα να επικεντρώνεται στη σφαιρική ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητή.

v  Υλικές παροχές (εκσυγχρονισμός των κτιριακών εγκαταστάσεων, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, Η/ Υ , αθλητικά κέντρα).

v  Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, επιμόρφωση, σεμινάρια, κίνητρα για να επιτελεί το έργο του δημιουργικά, αξιολόγηση βάση αντικειμενικών κριτηρίων προσαρμοσμένων στην ιδιαιτερότητα του εκπαιδευτικού λειτουργήματος.

v  Εκσυγχρονισμός της διδακτικής και της μεθοδολογίας, ώστε να ενισχύεται η πρωτοβουλία του μαθητή και να μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στην παιδευτική πράξη: πολλαπλότητα παιδαγωγικών μεθόδων, υποχρεωτικές και προαιρετικές διδασκαλίες, χρήση της πληροφορικής.

Δ. Ανθρωπιστική Παιδεία

Η παιδεία- εκπαίδευση που ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, ιδιαίτερα τις ηθικο-πνευματικές, και αποβλέπει στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του.

ΣΤΟΧΟΙ: 

Ø  Η καλλιέργεια του εσωτερικού κόσμου, η μεταλαμπάδευση των ανθρωπιστικών ιδανικών, η ευαισθητοποίηση και ηθικοποίηση.

Ø  Η παροχή πλατιάς γνώσης > σφαιρική θέαση της πραγματικότητας, ισόρροπη ανάπτυξη του ατόμου.

Ø  Η ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας και των κοινωνικών αρετών (συνεργασία, αλληλεγγύη, κοινωνική συνείδηση…)

Ø  Η ανάπτυξη του πνευματικού πολιτισμού γενικότερα.

Ε. Τεχνοκρατική Παιδεία

Η αγωγή που αποβλέπει κυρίως στην επαγγελματική κατάρτιση του ατόμου, ώστε να είναι ικανό να αναλάβει και να ασκήσει αποτελεσματικά κάποιο επάγγελμα.

ΣΤΟΧΟΙ:

Ø  Να δώσει ορθολογικό επαγγελματικό προσανατολισμό.

Ø  Να ασκήσει τις δεξιότητες του ατόμου που απαιτούνται για την άσκηση ενός επαγγέλματος.

Ø  Να δώσει εξειδικευμένες γνώσεις σε διάφορους τομείς της τεχνολογίας και της επιστήμης, ώστε να καταστήσει το άτομο ικανό να ανταποκριθεί στις τεχνοοικονομικές ανάγκες της εποχής μας.

Στ. Η δια βίου παιδεία

ΤΙ ΕΙΝΑΙ; Η μακρόχρονη, ισόβια επαφή με την παιδεία, με τα πνευματικά αγαθά. Η συνεχής βελτίωση των γνώσεων και η παρακολούθηση της εξέλιξης του πολιτισμού στους διάφορους τομείς του.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ; Ναι, γιατί ζούμε σε μια μεταβατική και ταχύρυθμη εποχή. Οι συνθήκες διαφοροποιούνται συνεχώς, κι αν θέλει κανείς να ανταποκριθεί στη σύγχρονη ζωή, οφείλει να «παιδεύεται» αδιάλειπτα. Το άτομο που δεν επιμορφώνεται συνεχώς, κινδυνεύει να αποκοπεί από τις εξελίξεις που συντελούνται στο περιβάλλον του, να αποτύχει επαγγελματικά και συχνά ζει μια ζωή χωρίς νόημα ή σκοπό.