Το νόημα των Χριστουγέννων

Το νόημα των Χριστουγέννων

Η οικογένεια προετοιμάστηκε όχι ιδιαιτέρως λιτά για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Αφού κόσμησε το χλιδάτο δέντρο με τα περίτεχνης ομορφιάς στολίδια αποφάσισε να ξεχυθεί στους  δρόμους της παγωμένης πόλης για τα καθιερωμένα ψώνια. Μπορούσε να αγναντέψει τις αγλαείς προθήκες των καταστημάτων και αργότερα να αγοράσει τα πολυπόθητα δώρα μιας και τα Χριστούγεννα βρίσκονταν προ των πυλών. Η πόλη ήταν υπέρλαμπρη, κατάμεστη από κόσμο που επιχειρούσε να δαπανήσει και το τελευταίο χρήμα για να αποκτήσει «ευτυχίες» και «χαρές». Μα δεν υπήρχε κανένας γύρω…

Η πόλη ήταν για όλους. Άλλοι σπαταλούσαν υπέρογκα ποσά για να νιώσουν λίγη ευτυχία που τόσο την είχαν ανάγκη αλλά και για να σχηματίσουν χαμόγελο σε άλλα μουντά πρόσωπα που όμως αγαπούσαν. Άλλοι απλά τηλέβλεπαν τις βιτρίνες, μπορούσαν να τις αγγίξουν αλλά όχι να κάνουν δικό τους το περιεχόμενο. Και στεναχωριούνταν τόσο. Άλλοι στέκονταν αδρανείς περιφερόμενοι στους ολισθηρούς κατάμεστους και άδειους δρόμους ανάβοντας ένα τσιγάρο για να ζεσταθούν αδιαφορώντας για κάθε λογής τεκταινόμενο. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να ζήσουν με ένα έστω κομμάτι ψωμί. Αναζητούσαν και στέγη αφού το κρύο του καταχείμωνου ήταν τσουχτερό και δύσκολα κανείς μπορούσε να επιβιώσει. Ήταν και αυτοί που δε ζητούσαν κάτι υλικό. Τους έφτανε και πολύ τους ήταν ένα χάδι, μια ένδειξη στοργής απέναντι στο πρόσωπό τους. Άνθρωποι χορτασμένοι από υλικά αγαθά που έψαχναν απελπισμένα τις έκπτωτες ηθικές αξίες, τη φιλία, τη συμπαράσταση, τη χαρά, την αγάπη…

Τα χρηστούγαιννα έδιναν μια άλλη νότα στο αστικό κέντρο. Δημιουργούσαν μια πρόσκαιρη αντικαταθλιπτική ατμόσφαιρα. Αυτό που μπορούσε να ακουστεί ήταν το γέλιο των αθώων παιδιών, που δεν καταλάβαιναν, και η χαρούμενη διάθεση των ενηλίκων, που νόμιζαν ότι χαίρονταν. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα χρηστούγαιννα για να αισθάνεται όμορφα ο κόσμος…

Μια οικογένεια έξω από την πόλη αποφασίζει να επισκεφτεί το κέντρο για να αγοράσει δώρα στα μικρά παιδιά ακολουθώντας το πλήθος. Το μικρό κοριτσάκι δεν ήθελε να πάει μαζί τους και προφασίστηκε πως θέλει να παρακολουθήσει το αγαπημένο της πρόγραμμα στην τηλεόραση. Αφού έφυγαν οι γονείς, με τα λεπτά ρούχα που φορούσε και αψηφώντας το κρύο, έτρεξε στο διπλανό εκκλησάκι. Ήταν μονάχη μέσα στην εκκλησία. Κανένας δεν υπήρχε, ούτε μέσα, στο προαύλιο και τα αθώα μάτια του κοριτσιού σπινθηροβολούσαν και λαμπύριζαν από το φως των άστρων που έμπαινε από το παράθυρο, σα μια εικόνα ελπίδας μέσα στο χάος. Τα μόνα μάτια που την κοίταζαν χαμογελώντας ήταν αυτά των εικονισμάτων. Η μικρή, ατάραχη, γεμάτη πραγματική χαρά και ενέργεια, άναψε ένα κερί και το αφιέρωσε στο Χριστούλη που είχε τα γενέθλιά του. Ένιωσε τόσο μεστή που τίμησε με τον τρόπο της τον εορτάζοντα, μια χαρά απερίγραπτη και απρόσμενη από ένα παιδί στην ηλικία της.

Στο δρόμο για το σπίτι ευχήθηκε να είναι όλοι καλά στην υγεία τους, να σταματήσουν οι πόλεμοι, να μην πεινά κανείς και να υπάρχει αγάπη ανάμεσα σε όλο τον κόσμο. Δεν την ένοιαζαν καθόλου τα υλικά αγαθά. Καθώς περπατούσε ένας μεθυσμένος οδηγός τη χτυπά με το αυτοκίνητό του και γίνεται καπνός. Η μικρή ξεψύχησε την ίδια ώρα μέσα στους αφιλόξενους και γκρίζους δρόμους. Κάποιος περαστικός την είδε αλλά φαίνεται πως έλειψε η ανθρωπιά αφού δεν μπήκε στον κόπο να δει καν τι συμβαίνει. Όπως και να χει, αργότερα κάποιοι την περισυνέλεξαν. Οι γονείς της δεν έκαναν Χριστούγεννα. Πέταξαν και τα δώρα που αγόρασαν αφού δεν είχαν ουσία πια. Ο πατήρ της εκκλησίας ανέφερε στους γονείς της μικρής ότι πριν το δυστύχημα είδε το παιδί να μπαίνει στην εκκλησία και να ανάβει ένα κερί. Τότε είναι εκεί που ένιωσαν την απόλυτη αναστάτωση αφού οι ίδιοι σπατάλησαν το χρόνο τους θέλοντας να αγοράσουν υλικά αγαθά ενώ η μικρή κορούλα τους είχε αντιληφθεί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Από την άλλη, ένιωσαν υπερηφάνεια και θαυμασμό για αυτή τη μικρή επαναστάτρια.

Βγήκαν έξω και κοίταξαν στο νυκτερινό ουρανό. Είδαν ένα άστρο, το πιο φωτεινό, και αμέσως αυτό αναβόσβησε. Ήταν η κόρη τους που τους έκλεισε το μάτι από τον ουρανό. «Μας βλέπει», αναφώνησαν και σκέφτηκαν ότι ο Χριστός εντυπωσιάστηκε που μόνο ένα μικρό αθώο παιδί τον σκέφτηκε και έτσι θέλησε να το πάρει μαζί του. «Θα το προσέχει», είπε η μητέρα. Οι γονείς έμειναν ενωμένοι και με περίσσια αγάπη και πίστη το αντιμετώπισαν.

Τώρα είχαν προσλάβει και αυτοί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.